تا بعشق تو جان گرفتارست از اسیری لاهیجی غزل 139

1 تا بعشق تو جان گرفتارست دل از این درد و غم جگرخوارست

2 عمر خود هرکه بی غم عشقت میگذارد بهر زه بیکارست

3 مکن انکار عشق ما زاهد عاشقان را بعشق اقرارست

4 گرد کوی تو دایما عاشق پا بجا در سفر چو پرگارست

5 خود محالست از تو ببریدن با تو پیوستن ازچه دشوارست

6 هرکه از درد عشق بیم آرد نیست عاشق که مرد بیمارست

7 دل بسودای وصل جانان باخت جان ودل را، واز دوئی وارست

8 کی فرود آوریم سر به بهشت غرض عاشقان چو دیدار است

9 چون اسیری بقید عشق رخش جمله خلق جهان گرفتارست