1 صد سال ز من دارد اگر هجر نهانش به زان که ببینم به طفیل دگرانش

2 می‌کرد شبی نسبت خود شمع به خوبان چون خواست که نام تو برد سوخت زبانش

3 دل داشت یقین نیستی آن دهن اما از خنده بسیار گرفتی به گمانش

4 خوبان بشتابید به دل جوئی عاشق زان پیش که جوئید و نیابید نشانش

5 در چشم تو صد شیوه عیانست ز مستی صد شیوه دیگر که محال است بیانش

6 می‌کرد دل انکار وجود دهنت را از خنده بسیار فکندی به گمانش

7 پیوند گسل نیست دل محتشم از تو گر بگسلد از تاب جفا رشتهٔ جانش