1 گرفته نور ز داغ جگر نظاره ما که آفتاب برد حسرت ستاره ما

2 درستکاری ما را همین طریق بس است که هیچ آنیکه نشکست سنگ خاره ما

3 کسی ز صحبت ما دو رشد که نا اهلست کدام پنبه خطر دیده از شرار ما

4 کلام عشق و هوس را چه سازگاری نیست از آن سبب بود از سایه هم کناره ما

5 به غیر حرف وفا و محبت ای زاهد چه دیده که نیائی تو در اراده ما

6 برهنه پائی ما کاشت تخم آبله را شود مبارک ما خلعت دوباره ما

7 علاج اشک ز مژگان چه می‌کنی(صامت) به لخت لخت جگر کرده خو قناره ما