بخواسته چند که از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 44

1 مه کرد مسخر دره و کوه لزن‌ را پر کرد ز سیماب روان دشت و چمن را

2 گیتی به غبار دمه و میغ‌، نهان گشت گفتی که برفتند به جاروب‌، لزن را

1 فریاد ازین بئس‌المقر وین برزن پر دیو و دد این مهتران بی‌هنر وین خواجگان بی‌خرد

2 شهری برون پر هلهله وز اندرون چون مزبله افعی نهفته در سله کفچه فشرده در سبد

1 قیصر گرفت خطهٔ ورشو را درهم شکست حشمت اسلو را

2 جیش تزار را یرشش بگسیخت چون داس باغبان علف خو را