با گله دوستان هست حلاوت از عرفی شیرازی مثنوی 175

1 با گله دوستان هست حلاوت بسی گر زکسی نشنوی خود گله کن کسی

2 برسر رنجور من اینهمه غم سرمده کس نبرد دوزخی برسر مشت خسی

3 آنچه بود در جهان مایه فخر خسان یا زر و سیمی بود یا قصب و اطلسی

4 من کیم از رهروان راه روان کیستند واپسی از قافله قافله واپسی

5 گفتی از ابناء دهر عرفی خوش لهجه کیست بی هنری جاهلی بی اثری ناکسی