مرا با دوست کاری از حکیم نزاری قهستانی غزل 286

1 مرا با دوست کاری اوفتاده ست که دل با او به جانم در نهاده ست

2 ولیکن اختیاری نیست این کار که خشت از کالبد بیرون فتاده ست

3 جمالش از دماغم هوش برداشت خیالش پیشِ چشمم ایستاده ست

4 به جز می مونس دیگر ندارم دلِ غم گین به می پیوسته شادست

5 مراد از هر دو عالم گر بدانی حضورِ دوستان و جام باده ست

6 وگرنه هر چه بیرون زین دو قسم است به نزدیکِ خرد فی الجمله بادست

7 چو موعد زان جهان حور و شراب است مرا این هر دو این جا دست داده ست

8 نخواهم انتظارِ نسیه بردن بهشت نقد بر ما در گشاده ست

9 نزاری مریم رز را نکو دار که می او را مسیحی پاک زاده ست