1 آمد بهار و وقت نشاطست می بیار می مایه نشاط بود خاصه در بهار

2 طبع هوا چو میل سوی اعتدال کرد یک وزن شد دو کفه میزان روزگار

3 هم بوی عود یافت ز خاک چمن صبا هم آب صندل است روان سوی جویبار

4 چون گل شکفت باده گلگون ز کف منه کز خاک تو نه دیر که خواهد دمید خار

5 در کش چو خارپشت ز نا جنس خویش سر می نوش تا شوی چو کشف در کلوخ زار

6 می نوش اگر چه شرع برین طعن میکند کاین یک مضرتش بود و منفعت هزار

7 می نوش و نا امید ز غفران حق مباش کافزون ز جرم بنده بود عفو کردگار

8 ابن یمین بکوش که هنگام کار تست جائی همی روی که درو نیست هیچکار