بی یاری اکسیر، مِسَت از قدسی مشهدی رباعی 338

1 دل دیوانه کی در گوش گیرد پند دانا را حباب از خیمه نتواند که پوشد روی دریا را

2 ملک در موسم گل آروی جام می دارد چرا چون دیو باید داشتن در شیشه صهبا را؟

1 داغ دلم گلی ز گلستان آتش است شور محبتم نمک خوان آتش است

2 هان ای فرشته بر سر خاک شهید عشق ننهی قدم دلیر، که طوفان آتش است

1 هرگهم در دل خیال آن قد موزون نشست در جگر صد ناوک غیرت مرا افزون نشست

2 شب خیال قامتت از دیده تر می‌گذشت تا به گردن همچو شاخ ارغوان در خون نشست