1 ز هجر کرد خبردار وصل یار مرا صلای گشت خزان می‌دهد بهار مرا

2 سواد زلف بتان است نسخه بختم سفیدبخت ندیده است روزگار مرا

1 کنعانی ما را غم یعقوب نباشد تا چند کند صبر، دل ایوب نباشد

2 نرگس که سر افکنده به پیش، آفت دلهاست کی دل برد آن دیده که محجوب نباشد

1 شام خطت گرفته ز صبح آفتاب را زان روز خوش نمانده جهان خراب را

2 بر نام هیچ‌کس رقم روز خوش نبود خواندیم هر دو رو ورق آفتاب را