یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام از عراقی غزل 159

1 یاران، غمم خورید، که غمخوار مانده‌ام در دست هجر یار گرفتار مانده‌ام

2 یاری دهید، کز در او دور گشته‌ام رحمی کنید، کز غم او زار مانده‌ام

3 یاران من ز بادیه آسان گذشته‌اند من بی‌رفیق در ره دشوار مانده‌ام

4 در راه باز مانده‌ام، ار یار دیدمی با او بگفتمی که: من از یار مانده‌ام

5 دستم بگیر، کز غمت افتاده‌ام ز پای کارم کنون بساز، که از کار مانده‌ام

6 وقت است اگر به لطف دمی دست گیریم کاندر چه فراق نگونسار مانده‌ام

7 ور در خور وصال نیم مرهمی فرست از درد خویشتن، که دل‌افگار مانده‌ام

8 دردت چو می‌دهد دل بیمار را شفا من بر امید درد تو بیمار مانده‌ام

9 بیمار پرسش از تو نیاید، به درد گو: تا باز پرسدم، که جگرخوار مانده‌ام

10 مانا که بر در تو عراقی عزیز نیست کز صحبتش همیشه چنین خوار مانده‌ام