یاران، خرد خوار و از اوحدی مراغه‌ای رباعی 97

1 ای نرگس تو فتنه و در فتنه خواب‌ها زلف تو حلقه‌حلقه و در حلقه تاب‌ها

2 حوران جنت ار به کمالت نگه کنند در رو کشند جمله ز شرمت نقاب‌ها

1 نمیرد هر که در گیتی تو باشی یادگار او را چراغی کش تو باشی نور با مردن چه کار او را؟

2 اگر نه دامن از گوهر بریزد چون فلک شاید که هر صبحی تو برخیزی چو خورشید از کنار او را

1 ز ما بودی، جدا بودن روا نیست یکی گفتی، دویی کردن سزا نیست

2 وجود خود ز ما خالی مپندار که نقش از نقشبند خود جدا نیست