هله! ای یار گرانمایه،سبک از قاسم انوار غزل 664

1 هله! ای یار گرانمایه،سبک روح جهانی نظر لطف تو مستبشر ابواب معانی

2 علم از کوه برآمد، غم و اندوه سرآمد ز خدا صد خبر آمد، که تو محبوب جهانی

3 هله! ای صوفی سرخوش، توبه از زاهد سرکش نرود جز ره صورت، نبرد ره بمعانی

4 تو مه چارده باشی، نه که خود را نشناسی ز جمال تو هویدا صفت «سبع مثانی »

5 هله! ای ساقی محرم، بده آن جام دمادم دل و جان باز خر از غم، که شه زنده دلانی

6 همه صبحی و صبوحی، همه فتحی و فتوحی «لک قلبی، لک روحی »، همه عقلی، همه جانی

7 قاسم، ار تیغ ملامت بسرآید، نخوری غم مکن از دوست شکایت، که تو مستوجب آنی