هجر با روزگار از حکیم نزاری قهستانی غزل 445

1 هجر با روزگار من آن کرد که صفت جز به وصل نتوان کرد

2 به دو زلفت که روزگارِ مرا گاه مجموع و گه پریشان کرد

3 به دو چشمت که ملک پیمان را گاه معمور و گاه ویران کرد

4 به کمان دو ابرویت که مرا بر دل از غمزه تیر باران کرد

5 به دو لعل لبت که جوهر عقل لقبش رشکِ زاده کان کرد

6 به دهانت که معجز دو لبش خاک در چشمِ آب حیوان کرد

7 به نسیمت که همچو روح الله در تن مرده از نفس جان کرد

8 که جهان بی وجود خرم تو بر نزاری زمانه زندان کرد

9 بی جمال حیات بخش تو هجر مرگ بر خاطر من آسمان کرد