بهشتی پیکری کز غایت لطف از جامی قطعه‌ 29

1 چون سلامان آن نصیحت گوش کرد بحر طبع او ز گوهر جوش کرد

2 گفت شاها بنده رای توام خاک پای تخت فرسای توام

1 چاشت که خورشید علم برفراشت ظلمت سایه به زمین کم گذاشت

2 هر علم از سایه فزاید پناه جز علم خور که بود سایه کاه

1 چون سلامان را شد اسباب جمال از بلاغت جمع در حد کمال

2 سرو نازش تازگی را سر گرفت باغ لطفش رونق دیگر گرفت