دل وارسته را پروای سیم از جویای تبریزی غزل 399

1 دل وارسته را پروای سیم و زر نمی‌باشد چو رنگ از رخ پرد محتاج بال و پر نمی‌باشد

2 غزالان سر به صحرا دادهٔ رشکند در دورش ز هم چشمی بلایی در جهان بدتر نمی‌باشد

3 نباشد طبع عالی‌فطرتان را احتیاج می که تیغ کوه را حاجت به روشنگر نمی‌باشد

4 کدامین روز عکس عارضش در جلوه می‌آید که صبح آفتاب آیینه را در بر نمی‌باشد

5 سحرگه روشن از بالای خورشید برین گردد بلی صدق و صفا بی‌پاکی گوهر نمی‌باشد

6 توان با پنجهٔ زاری گرفتن دامن وصلش میسر کام دل جویا به زور و زر نمی‌باشد