دل زجانانه می تواند باشد از جویای تبریزی غزل 439

1 دل زجانانه می تواند باشد کعبه بتخانه می تواند شد

2 چون فلاطونی اختیار کند دل که دیوانه می تواند شد

3 چاک چاکست بسکه دل زغمت زلف را شانه می تواند شد

4 گر تنم خشت خم نشد پس مرگ خاک میخانه می تواند شد

5 دیده گر چون صدف سفید شود اشک دردانه می تواند شد

6 بسکه بی او طپید مردمکم دل پروانه می تواند شد

7 سرمهٔ چشم وحشتم جویا گرد ویرانه می تواند شد