بی‌یار دل شکسته و دور از از عبید زاکانی غزل 72

1 بی‌یار دل شکسته و دور از دیار خویش درمانده‌ایم عاجز و حیران به کار خویش

2 از روزگار هیچ مرادی نیافتیم آزرده‌ایم لاجرم از روزگار خویش

3 نه کار دل به کام و نه دلدار سازگار خونین دلم ز طالع ناسازگار خویش

4 یکدم قرار نیست دلم را ز تاب عشق در آتشم ز دست دل بی‌قرار خویش

5 از بهر آنکه میزند آبی بر آتشم منت پذیرم از مژهٔ سیل‌بار خویش

6 دیوانه دل به عشق سپارد عبیدوار عاقل به دست دل ندهد اختیار خویش