دل که شد زآن زلف سودایی مزاج از کمال خجندی غزل 287

1 دل که شد زآن زلف سودایی مزاج نیستش غیر از تو معجون علاج

2 زهر ناب از دست تو عذب فرات بی تو آب زندگی ملح اجاج

3 زلفت از دامن فشاند آن خاک پای نیست آری مشک را در چین رواج

4 راز حسنت چون بپوشاند دلم کی شود مصباح پنهان در زجاج

5 آن رخ از خوبان برد شطرنج حسن گرچه باشد هر یکی را رخ ز عاج

6 خاک پایت بر سرم تاج کی است این چنین سر کی بود محتاج تاج

7 دست سلطانان نمی‌بوسد کمال نیست سلطان را به درویش احتیاج