دل که شد زآن زلف سودایی مزاج از کمال خجندی غزل 287

1 از گلستان رخت حسن بتان یک ورق است حالیا از ورق عشق تو اینم سبق است

2 حسن گل کم شد و مشتاقی بلبل هم کاست عشق من برنوجوحسنت به همان یک نسق است

1 دوست می دارد دلم جور و جفای دوست را دوست تر از جان و سر درد و بلای دوست را

2 زحمت خود با طبیب مدعی خواهم نمود تا بسازد چاره درد بی دوای دوست را

1 لعل درخشان نگر غیرت یاقوت ناب لاله سیراب بین پسته سنبل نقاب

2 تا شود از زلف او حجت خوبی تمام خط مسلسل کشید بر ورق آفتاب