لوح دل را اگر از نقش دوبی از حزین لاهیجی غزل 876

1 لوح دل را اگر از نقش دوبی ساده کنی خاطر از خانقه و میکده آزاده کنی

2 هر سر خار بیابان شجر طور بود دیده گر آینه حسن خداداده کنی

3 در خرابات به یک ساغر می نستانند تکیه تا چند به این خرقه و سجاده کنی؟

4 چون صراحی همه مقبول مغان می گردد سجده ای چند که در پای خم باده کنی

5 ای که خنگ فلکت زیر رکاب شرف است چه شود گر نظری جانب افتاده کنی؟

6 تو به این حوصله، با عشق ستیزی هیهات دل مگر درخور خیل غمش آماده کنی

7 چه کم از قدر تو ای خسرو خوبان گردد گر نگاهی به حزین دل و دین داده کنی؟