دل خون شد و شرط از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 119

1 غمت جز با دلم خوش در نیاید سرح جز با تو سرکش در نیاید

2 گشاده کی بود آن مهرۀ دل؟ که با نقش تو در ششدر نیاید

1 در فراقت دل ازین سوخته تر نتوان داشت خویشتن را به ازین زیر و زبر نتوان داشت

2 سرخ روییّ خود از لعل تو می دارم چشم وین چنین چشم کز از خون جگر نتوان داشت

1 نگار دل سیاهم لاله رنگیست چو غنچه بسته طبعی، چشم تنگیست

2 چو بیماریست چشم نا توانش که بر دوشش ز غمزه نیم لنگیست