دل خون شد و شرط از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 119

1 منعما شکرهای انعامت بزبان قلم نیاید راست

2 دوش در انتظار وعدۀ تو یک دم باشد زنیست تا هست

1 دوش با من نگار من آن کرد که بصد سال عذر نتوان کرد

2 زلف بر بند خود بدستم داد حلّ آن مشکلاتم آسان کرد

1 رفت آنکه ز چشم اشک چو لولو بچکد یک دانۀ آبدار نیکو بچکد

2 بی خون چگر گهر فشاندی و کنون لعلی بهزار خون دل زو بچکد