ای دل و جانت بهواها گرو
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 ای دل و جانت بهواها گرو خواجه، خطا میروی، این ره مرو
2 گر دلت از جان ادب آموختست ملک جهان را نستانی دو جو
3 خواجه، بهر حال تو خود را بدان موسم زرعست، نه وقت درو
4 جام نوا زخم کهن سال حق تازه بتازه بستان، نوبنو
5 یار درین مجلس ما حاضرست خواجه، ببیهوده پریشان مشو
6 قصه عشاق ز حد درگذشت قصه فراوان مکن، ای داهرو
7 یار ازان سو سوی قاسم شتافت قاسمی این هروله را دید و دو