1 بشنو ای تازه غزال این غزل تازهٔ شاه تا شود خوش‌دلی هر دو جهان حاصل تو

2 در ازل چون بسرشتند ملایک گل تو حیف و صد حیف که کردند چو آهن دل تو

3 همه جایی و ندانیم کجایی ای دوست هیچ کس پا ننهاده‌ست به سر منزل تو

4 دل عشاق به امید وصال تو خوش است ره ندارند به جایی به جز از محفل تو

5 هر کجا رو کنی ای دوست همه مشتاقان هم چو مجنون بدوند از عقب محمل تو

6 دوش پیش دهنت مشکل خود را گفتم گفت کز تنگی حل می نشود مشکل تو

7 عقل در چارهٔ سودای تو بی چاره بماند وقت آن است که دیوانه شود عاقل تو»