سر به دورانت تهی از آرزو از جویای تبریزی غزل 453

1 سر به دورانت تهی از آرزو هرگز مباد خالی از صاف خیالت این کدو هرگز مباد

2 آب و رنگ آن گل رو سایه پرورد حیاست آتش می پرده سوز شرم او هرگز مباد

3 داغ خواری لازم روی طلب باشد چو ماه در جهان یارب کسی بی آبرو هرگز مباد

4 بر جراحت سونش الماس ریزد ناصحم چاک دل منت کش زخم رفو هرگز مباد

5 حسن را با ناز جویا اختلاط رنگ و پوست از گل رویش جد این رنگ و بو هرگز مباد