تا روزه حرام کرد از مسعود سعد سلمان رباعی 27

1 شد مشک شب چو عنبر اشهب شد در شبه عقیق مرکب

2 زان بیم کافتاب زند تیغ لرزان شده ز گردون کوکب

1 هر ساعتی ز عشق تو حالم دگر شود وز دیدگان کنارم همچون شمر شود

2 از چشم خون فشانم نشگفت اگر مرا از خون سر مژه چو سر نیشتر شود

1 تا از بر من دور شد آن لعبت زیبا از هجر نیم یک شب و یک روز شکیبا

2 بس شب که به یک جای نشستیم و همه شب زو لطف و لطف بود وز من ناله و نینا