1 مایل به قامت تو بود طبع مستقیم مجبول بر محبت تو فطرت سلیم

2 بعد از وجود جوهر فرد دهان تو چون نفی جزو لایتجزی کند حکیم

3 ما را به عهد تو چه مجال سفر که شد هر جا مسافری ست بر این آستان مقیم

4 در یتیم گوهر دندان توست و لب بالای آن چو مرحمت و لطف بر یتیم

5 خال تو نقطه ای ست ز کلک دبیر صنعت در برکشیده حلقه زلف تواش چو جیم

6 جان وقف آیت خط توست اینک آن دهان بهر لزوم وقف به سرخی نوشته میم

7 تا زیر هر قدم کشدت تحفه ای جدا جامی نشسته بر سر راهت دلی دو نیم