1 پرده از کار تو بی باکی صهبا برداشت کوه تمکین ترا زور می از جا برداشت

2 کاش برداشتی از خواش دنیا دل را آنکه بر دوش هوس بار تمنا برداشت

3 داده رم وحشت ما کوهکن و مجنون را این به کهسار شد و آن ره صحرا برداشت

4 نقش نعلین تجرد سزدش مهر منیر آنکه پا از سر دنیا چو مسیحا برداشت

5 کرده آزاد شب هجر تو فیض اشکم زور این سیل مرا سلسله از پا برداشت

6 ریگ صحرای نجف گرنه روان است چرا در رهش آب حیات آبله پا برداشت

7 عشق جویا چو به تعمیر خرابی پرداخت طرح ویرانی دلها ز دل ما برداشت