پیش رویش کرد پنهان مهر در روزن از سعیدا غزل 417

1 پیش رویش کرد پنهان مهر در روزن چراغ کی تواند شد بلی چون روز شد روشن چراغ

2 لاله را گر در چمن بینی یقین دان لاله نیست داغ های رفتگان گل کرده در گلشن چراغ

3 در جهان اکثر که می بینیم دل افسرده اند هر که نتواند کند روشن در این مدفن چراغ

4 پیر کامل را مده زینهار ای سالک ز دست شب بود لازم برای پیش پا دیدن چراغ

5 تا نسوزد تیره بخت من سعیدا همچو شب می گذارد آسمان هر روز بر روزن چراغ