1 بگریست ابر تیره به دشت اندر وزکوه خاست خندهٔ کبک نر

2 خورشید زرد، چون کله دارا ابر سیه‌، چو رایت اسکندر

1 دو چیز افزونی دهد، بر مردم افزون‌طلب سرمایهٔ عقل و خرد، پیرایهٔ علم و ادب

2 علم است دیهیم علا، عقل است کنج اعتلا العلم تاج للفتی‌، والعقل طوق من ذهب

1 قاعدهٔ ملک ز سر نیزه است کس نزند بر سر سرنیزه دست

2 عدل شود از دم سرنیزه راست فتنه شود از سر سرنیزه پست