خیره شد عشق که از عقلم نیرو برود
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
1 خیره شد عشق که از عقلم نیرو برود چون بچوگان بزنی لاجرمت گو برود
2 سرو آزاده چه حدداشت که آید با تو پیش رویت بچه جلوه گل خوشبو برود
3 با نسیم سحری بود مگر بوی کسی که چو شمع سحری جانم با او برود
4 قوت پنجه عشق است ببازوی بتان تو مپندار که این زور زبازو برود
5 نیکمرد آنکه چو آشفته گریزد بدرت گو بیا زشت که از کوی تو نیکو برود
6 گرچه بر دشت ختن آهوی مشکین گذرد نشنیدم که بمه یک ختن آهو برود
7 طوطی باغ ولای توام ای شیر خدا مهل از گلشنت این مرغ سخن گو برود
8 از چه از چشم تر من بکناری ای سرو سرو گلزار کجا از طرف جو برود
ادامه توضیحات شاعر