شانه زد باد زلف یار مرا از کمال خجندی غزل 37

1 شانه زد باد زلف یار مرا اصلح الله شانه ابدا

2 گر خدا راست آرد آید باز سرو طوبی خرام ما بر ما

3 دل چو پیراهن تو گی لرزد بر تو گر بگذرد نسیم صبا

4 تا به بالا تو راست چون الفی ما چو لامیم در میان بلا

5 دیده بگذار تا لبت بیند که به مرطوب به بود حلوا

6 دل ز درد تو پر شدست چنان که نگنجد درو خیال دوا

7 دل مرنجان به درد دوست کمال فهو ماءالحیات فیه شفا