دیده‌ور مردی از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 2

1 دیده‌ور مردی به دریا شد فرود گفت ای دریا چرا داری کبود

2 جامهٔ ماتم چرا پوشیده‌ای نیست هیچ آتش، چرا جوشیده‌ای

3 داد دریا آن نکو دل را جواب کز فراق دوست دارم اضطراب

4 چون ز نامردی نیم من مرد او جامه نیلی کرده‌ام از درد او

5 خشک لب بنشسته‌ام مدهوش من زآتش عشق آب من شد جوش زن

6 گر بیابم قطره‌ای از کوثرش زندهٔ جاوید گردم بر درش

7 ورنه چون من صد هزاران خشک لب می‌بمیرد در ره او روز و شب