1 گفت چون اسکندر آن صاحب قبول خواستی جایی فرستادن رسول

2 چون رسد آخر خود آن شاه جهان جامه پوشیدی و خود رفتی نهان

3 پس بگفتی آنچ کس نشنوده است گفتی اسکندر چنین فرموده است

4 در همه عالم نمی‌دانست کس کین رسول اسکندر است آنجا و بس

5 هیچ کس چون چشم اسکندر نداشت گرچه گفت اسکندر و باور نداشت

6 هست راهی سوی هر دل شاه را لیک ره نبود دل گم راه را

7 گر برون حجره شد بیگانه بود غم مخور خوردی درون هم خانه بود