گفت شیخ مهنه از عطار نیشابوری منطق‌الطیر 47

1 گفت شیخ مهنه را آن پیرزن دلخوشی را هین دعایی ده به من

2 می‌کشیدم بی‌مرادی پیش ازین می‌نیارم تاب اکنون بیش ازین

3 گر دعای خوش دلی آموزیم بی‌شک آن وردی بود هر روزیم

4 شیخ گفتش مدتی شد روزگار تا گرفتم من پس زانو حصار

5 اینچ می‌خواهی، بسی بشتافتم ذره‌ای نه دیدم و نه یافتم

6 تا دوا ناید پدید این درد را خوش دلی کی روی باشد مرد را