کمال خجندی

گفت صاحبدلی به من که چراست از کمال خجندی مقطع 17

مقطع 17 ام از 1252 مقطعات

خانه / کمال خجندی / مقطعات کمال خجندی / مقطع شماره 17

1 گفت صاحبدلی به من که چراست که تورا شعر هست و دیوان نیست

2 گفتم از بهر آنکه چون دگران سخن من پر و فراوان نیست

3 گفت هر چند گفته تو کم است کمتر از گفته های ایشان نیست

کمال خجندی

شعر شعر کهن مقطع کمال خجندی

عکس نوشته

کامنت

شعر های دیگر از کمال خجندی

1 گفتمت سنگدلی آمد ازین نکته گرانت آن هم از سنگدلی بود که گفتیم چنانت

2 گر صبا خوانمت از لطف و گل از غایت خوبی هم از این خسته شود خاطر نازک هم از آنت

1 دل و جان تا رهند از بند بگشا زلف مشکین را به پایت میفتد آخر رها کن یک دو مسکین را

2 ز چندان تیر کز شوخی ز مژگان بر تراشیدی یکی بر جان من افکن چه خواهی کرد چندین را

1 حال درد خود محب هرگز نگوید با طبیب سخت بیدردی بود نالیدن از درد حبیب

2 بوسه بر پای سگ کوی تو خواهم زد شبی تا بشویم لب که بوسیدم به آن دست رقیب

شاعر شعر گفت صاحبدلی به من که چراست کمال خجندی می باشد.

این شعر در قرن 8 سروده شده است.

قالب شعر گفت صاحبدلی به من که چراست مقطع است

این شعر در دسته‌بندی شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه قرار دارد و مضمون اصلی آن شعر فارسی, شعر کوتاه, عاشقانه است.

شعربعدی

1252 / 17

شعرقبلی

بنر