دگر گفتش که ای از سلیمی جرونی شیرین و فرد 80

1 چو بختم یار و دولت همنشین شد سعادت با من از هر در قرین شد

2 ز بعد منبع الاطوار جان بخش به میدان سخن راندم دگر رخش

1 چو شد در قصر، شاپور پری خوان پری رو را برآمد ناله از جان

2 عرق افکند و از خود رفت یک چند پس از یک لحظه افشاند از شکر قند