1 می‌دهد سیل سراغ ره ویرانهٔ ما چون صدف در بغل موج بود خانهٔ ما

2 چوب گل بهر دوا در همه گلزار نماند بلبلان را چه بلایی شده دیوانهٔ ما!

1 لب تو کرد پر از می ایاغ آینه را نمود زلف تو دود چراغ آینه را

2 به صبر چاره ی درد دلم حواله مکن مبند مرهم زنگار، داغ آینه را

1 عید تو همیشه در طرب سازی باد کار تو چو خورشید سرافرازی باد

2 در بزم تو چرخ از سرانگشت هلال چون کاسه ی چینی به خوش آوازی باد