تنگ شد از غم دل جای به من از فروغی بسطامی غزل 417

1 تنگ شد از غم دل جای به من یک دل و این همه غم وای به من

2 قتلم امروز نشد تا چه کند حسرت وعده فردای به من

3 نقد جان دادم و یک بوسه نداد آب لب لعل شکرخای به من

4 در محبت چه تطاول که نکرد آن سر زلف چلیپای به من

5 نیست روزی که بلایی نرسد زان قد و قامت و بالای به من

6 نفسی نیست که آتش نزند شعلهٔ عشق سراپای به من

7 در گذرگاه وی از کثرت خلق بسته شد راه تماشای به من

8 در غم عشق فروغی نرسید شادی از گلشن صحرای به من