1 وصیت کرد مردی مال بسیار که چون مردم برند این پیش مختار

2 که تا این را بدرویشان رساند که مهتر مستحق را به بداند

3 چو بردند آن همه زر پیش مهتر بقدر نیم جو برداشت زان زر

4 چنین گفت او که گر در زندگانی بداری این قدر آن مرد فانی

5 بدست خود بسی بودیش بهتر که بدهد این همه زر خاصه مهتر