خوشش رنگ و خوشش روی از جهان ملک خاتون غزل 1386

1 خوشش رنگ و خوشش روی و خوشش بوی خوشش عارض خوشش زلف و خوشش موی

2 خوشش آن جعد مشکین بر بناگوش خوشش قامت خوشش چشم و خوش ابروی

3 خوشش آن لفظ و گفتار چو شکر خوشش لعل لب شیرین دلجوی

4 خوشش قند و خوشش قد چو شمشاد خوشش بر قامت رعنا دو گیسوی

5 امیدم بود بر وصل چنان یار که بنشینم زمانی روی بر روی

6 به بوی آنکه بوسم خاک پایش به سر گردم چو گویی اندر این کوی

7 نکرد او رحمتی بر حال زارم به رویم گرچه دید از خون دل جوی

8 جهان را در فراقت حال زارست به فریاد جهان رس ای جهانجوی