آن جناب از عارفین کامل و محققین واصل و به شمس الدین طغان مشهور است. شیخی صاحب کمال و فصیحی شیرین مقال. فاضلی گرانمایه و عالمی بلندپایه. از اوست: ,

2 ای جانِ جانِ جان‌ها جان را به لطف جان ده آنی که آن آنی دل را به رحمت آن ده

3 درد کمم فزون کن جانم ز عشق خون کن هجرم ز دل برون کن در وصل خود امان ده

4 تو مالک جهانی مولای انس و جانی ما را ز بی نشانی از خود به خود نشان ده

5 در میکدهٔ عشق شرابی دگر است در شرع محبت احتسابی دگر است

6 مستان تو فارغند از روز حساب زین طایفه در حشر حسابی دگر است

7 می خورده ز خانقاه می‌باید رفت بی توشه و برگ راه می‌باید رفت

8 آلودهٔ صد گناه می‌باید مرد شرمنده و روسیاه می‌باید رفت

9 هر نقش که بر تختهٔ هستی پیداست آن صورت آن کس است کان نقش آراست

10 دریای کهن چو برزند موجی نو موجش خوانند و در حقیقت دریاست

11 از واعظ شهر کی مرا عار شود با کفر من اسلام کجا یار شود

12 گر حبل متین به گردنم درفکنند بیم است ز کفر من که زنّار شود