خویش از پی من همی گریزد از مسعود سعد سلمان رباعی 9

1 گه وداع بت من مرا کنار گرفت بدان کنار دلم ساعتی قرار گرفت

2 وصال آن بت صورت همی نبست مرا بدان زمان که مرا تنگ در کنار گرفت

1 این چنین رنج کز زمانه مراست هیچ دانی که در زمانه کراست

2 هر چه در علم و فضل من بفزود همچنانم ز جاه و مال بکاست

1 زلفین سیاه آن بت زیبا گشته است طراز روی چون دیبا

2 آن سرو که نیستش کسی همسر وان ماه که نیستش کسی همتا