خویش از پی من همی گریزد ملکا از مسعود سعد سلمان رباعی 9

1 زیور آسمان چو بگشایند کله های هوا بیارایند

2 کوه را سر به سیم درگیرند دشت را رخ به زر بیندایند

1 ای به قدر از برادران برتر مر تو را شد برادر تو پدر

2 مادر تو چو مادر پدرست پس تو را جده باشد و مادر

1 از پس من غمست و پیش غم است ز بر من نمست و زیر نم است

2 این دل بسته خسته درد است وین تن خسته بسته الم است