ای وعده بسی داده و ناکرده وفا از عمادالدین نسیمی رباعی 2

1 صبح از افق بنمود رخ، در گردش آور جام را وز سر خیال غم ببر، این رند دُردآشام را

2 ای صوفی خلوت‌نشین بستان ز رندان کاسه‌ای تا کی پزی در دیگ سر، ماخولیای خام را؟

1 ای دل! بلا بکش چو دلت مبتلای اوست خوشنود شو بدانچه مراد و رضای اوست

2 تن در جفای او نه و از غم مدار باک کاین غصه و جفا همه عین وفای اوست

1 خاک باد آن سر که در وی سر سودای تو نیست دور باد از شادی، آن کو یار غم‌های تو نیست

2 سرو در بالا کمال راستی دارد ولی در کمال حسن و زیبایی چو بالای تو نیست