ای که دارد حسن سنگین دل از مشتاق اصفهانی غزل 29

1 ای که دارد حسن سنگین دل گران گوش ترا ناله کی در خاطرت آرد فراموش ترا

2 گیرمت چون تنگ در بر سر مکش از من که نیست جامه‌ای چسبان‌تر از آغوشم آغوش ترا

3 خوردن خونم چه غم گر گل کند زانرخ که هست زین شفق فیض دگر صبح بناگوش ترا

4 با خیالت تابکی خوابم چه خواهد شد شبی چون قبا دربر کشم سرو قباپوش ترا

5 از لبت میخواست کام از حسرتم تلخ آنکه داد این قدر جوش حلاوت چشمه نوش ترا

6 برق اگر در خرمن جانها زند نبود عجب جلوه‌ای کز گوشوار در بد گوش ترا

7 گوشه چشمی نگاهی شرم حسن ار مانع است از سخن چون غنچه با ما لعل خاموش ترا

8 میزنی مشتاق پرلاف خرد کو جلوه‌ای تا برد یکباره عقل و طاقت و هوش ترا