باز مرا مست کرد از حکیم نزاری قهستانی غزل 1041

1 باز مرا مست کرد بویِ عرق چینِ تو در سرم افتاد شور ز آن لبِ شیرینِ تو

2 عنبرِ زلفِ تو برد رونقِ مشکِ ختا قاعدۀ نو نهاد طرّه پر چینِ تو

3 نافۀ آهویِ چین خشک شد از رشکِ آنک هم چو بلورِ ترست نافۀ سیمینِ تو

4 بستر و بالینِ من نیست به جز خاک و خشت رقص‌کنان هندوان بر گلِ نسرین تو

5 گر دُرر چشم من جمع کند جوهری باز نداند کس از خوشۀ پروین تو

6 حسن و جمال و جلال این همه داری و لیک رسمِ وفا پروری نیست در آیین تو

7 شد دلِ تنگم خراب نی غلطم خونِ ناب راست بگویم ز چه از دلِ سنگینِ تو

8 عیب نزاری کنی گر کند آشفتگی شیفته می‌داردش بویِ عرق چین‌ِ تو