او میرود ز پیش و من اندر از نشاط اصفهانی غزل 229

1 او میرود ز پیش و من اندر قفای او او فارغ است از من و من مبتلای او

2 مشکین کمند گیسویش افتاده از قفا هر جا دلیست میکشد اندر قفا ی او

3 گفتم که از خطای من افزون چه میشود شرمنده تر شدم چو بدیدم عطای او