ای هوش به می داده، فدای از حزین لاهیجی رباعی 1224

1 درعشق شد به رنگ دگر روزگار ما تغییر رنگ ماست خزان و بهار ما

2 از خویش می رویم سبکتر ز بوی گل بر طرف دامنی ننشیند غبار ما

1 صبا از منزل سلمی، سلام آورد مستان را ز زلفش نامهٔ مشکین ختام آورد مستان را

2 نسیم نو بهار آید، پریشان طرّه، چون سنبل صبوحی نرگس مخمور جام آورد مستان را

1 از چاره عاجزم مژه اشکبار را ساکن چه سان کنم؟ رگ ابر بهار را

2 نتوان ستردن از دل خون گشته داغ عشق ناخن عبث مزن، جگر لاله زار را