بنده را جایگه دو از ملک‌الشعرا بهار قطعه 388

1 بنده را جایگه دو داد خدای هم بدین‌،‌ نیک بنده را بنواخت

2 تا بدان جایگه کشاند جان چون ازین جای تن همی پرداخت

3 چون در اینجاش خانه بایستی هم در آنجاش خانه باید ساخت

4 ای دربغ آن که خانه ناکرده هم به‌ناگاه مرگش اندر تاخت

5 کرد از این خانه جای خویش تهی وندران خانه جای خود نشناخت