بر چشمه ی نوش لبش افتاد از نشاط اصفهانی غزل 199

1 بر چشمه ی نوش لبش افتاد چو راهم زلف و زنخش بست و در افکند بچاهم

2 شمشیر کشیدست بقتل من از ابرو تا خلق بدانند که عشق است گناهم

3 عشق آمد و زدار دل و چشم آتش و آبی بر دامن ناپاکم و بر روی سیاهم

4 دوست فراقی که تغیر نپذیرد خوشتر زوصالی که بود گاه بگاهم

5 سودای خریداری من تا نهد از سر با خواجه بگویید که من بنده ی شاهم