خیال کشتن من داشت جانان از فایز بیتی‌ 324

1 سحرگه چون ز مشرق ماه خاور برون آمد جهان کرده منور

2 در آن ساعت مه فایز ز مغرب ز در آمد چو حوران بسته زیور

1 مرا در پیش راهی پر ز بیم است ازین ره در دلم خوفی عظیم است

2 برو فایز میندیش از مهابت که آنجا حکم یا رب رحیم است

1 شدم غافل اسیر چشم مستش به نادانی بدادم دل به دستش

2 به دست طفل فایز شیشه دل چرا دادی که تا دادی شکستش؟