1 لایق مدح در زمانه چو نیست خویشتن را همی سپاس کنم

2 هر چه گویم نه تهمت است و نه لاف از حسودان چرا هراس کنم؟

3 کرده باشم مقام خود را پست گرکنم مدح و التماس کنم

4 سر کیوان بگردد از مستی می دانش، اگر به کاس کنم

5 فرس طبع، چون برانگیزم خاک در چشم بوفراس کنم

6 کلک معجز نگار چون گیرم نی به ناموس بونواس کنم

7 رعشه پیریم گرفت و همان پنجه در پنجهٔ حواس کنم

8 در دلم، خون اگر فتد از جوش آتش از طور اقتباس کنم

9 گر جهان، پر کنم ز آب گهر به خوی خجلت، ارتماس کنم

10 به چه امّید در زمانهٔ کور شاهد طبع، روشناس کنم؟

11 کس زبان مرا نمی فهمد به عزیزان چه التماس کنم؟